Basel I nedir?
1988 Basel anlaşması olarak da bilinen Basel I, kredi riskini en aza indirmek amacıyla risk ağırlıklı varlıkların belirli yüzdelerini temel alan bankalar için asgari sermaye şartına ilişkin standart bankacılık düzenlemeleridir.
Uluslararası faaliyet gösteren bankaların risk ağırlıklı varlıklar bazında asgari% 8 oranında sermaye bulundurmaları gerekmektedir. Şimdiye kadar, Basel I'in birincisi olduğu ve hepsine Basel anlaşmaları adı verilen üç düzenleme seti oluşturuldu. Bu normlar, uluslararası yatırımcılar, müşteriler, hükümet ve diğer paydaşlar arasında güven oluşturmaya yardımcı olur.
Basel I Örneği
Diyelim ki bir bankanın nakit rezervi 200 dolar, ev ipoteği olarak 50 dolar ve farklı şirketlere verilen krediler olarak 100 dolar. Belirlenen normlara göre risk ağırlıklı varlıklar aşağıdaki gibi olacaktır: -
- = (200 $ * 0) + (50 $ * 0.2) + (100 $ * 1)
- = 0 + 10 + 100
- = 110 $.
Bu nedenle, bu banka, Basel I'e göre, minimum sermaye olarak 110 $ 'ın minimum% 8'ini (ve 1. kademe sermayede en az% 4) muhafaza etmelidir.
Gereksinimler
Bu, bankanın varlıklarını riske dayalı olarak yüzde 0,% 10,% 20,% 50 ve% 100 şeklinde beş kategoriye ayırır. Borçlunun niteliği, banka varlıklarının kategorize edileceği kategoriye karar verir. Bazı yaygın örnekler aşağıdaki gibidir: -
- % 0 kategorisi merkez bankası, nakit, devlet borcu, hazine gibi bir ülke borcu ve herhangi bir OECD hükümet borcundan oluşur;
- % 10 kategorisi kamu sektörü borçlarından;
- % 20 kategorisi, en yüksek AAA derecesine sahip ipoteğe dayalı menkul kıymetler gibi menkul kıymetleştirmeleri içerir;
- % 50 konut ipoteklerini, belediye gelir tahvillerini;
- % 100, çoğu kurumsal borç ve özel sektör borcunu, gayrimenkul sektörünü, vadesi bir yıldan fazla olan OECD dışı banka borçlarını içerir.
Bankanın, kategoriye girdiği risk ağırlıklı varlıkların% 8'ine eşit sermaye (Tier 1 ve Tier 2) tutması gerekir. Örneğin, bir bankanın 200 milyon $ 'ın üzerinde risk ağırlıklı varlıkları varsa, bu durumda en az 16 milyon $' lık sermayeyi muhafaza etmesi gerekir.
Uygulama
Basel I anlaşması esas olarak risk ağırlıklı varlıklara ve kredi riskine odaklanmaktadır. Burada varlıklar, kendileriyle ilişkili risklere göre sınıflandırılır. Risk% 0 ile% 100 arasında değişebilir. Bu tüzük kapsamında, komite üyeleri aktif üyelerle tam bir Basel anlaşması uygulamayı kabul ediyor. Düzenleyici Tutarlılık Değerlendirme Programı (RCAP) kapsamında komite, üyelerin Basel standartlarını uygulamadaki ilerlemeleri hakkında altı aylık raporlar yayınlar. Ayrıca üye olarak dahil olan tüm G-20 ülkelerini güncellemeye devam ediyorlar. Bankaların sermayesi, Basel I uyumunda iki kategoride sınıflandırılmıştır, yani Kademe I ve Kademe II. I. Kademe sermaye, daha kalıcı olan ve bankanın toplam sermaye tabanının en az% 50'sini oluşturan sermayedir, halbuki II. Kademe sermaye, doğası gereği dalgalanmaktadır ve doğası gereği daha geçicidir.Basel anlaşmasının üyeleri bu düzenlemeyi kendi ülkelerinde uygulamalıdır. Bu anlaşma, bankanın risk profilini düşürüyor ve 2008'de subprime kredisi sonrası güvenilmeyen bankalara yatırımı geri çekiyor.
Basel I - Basel II
Haziran 1999'da komite, 1988 anlaşmasını yeni bir sermaye yeterliliği çerçevesi için değiştirmeye karar verdi. Bu, 2004 yılında Basel II olarak adlandırılan ve aşağıda belirtilen üç sütundan oluşan revize sermaye çerçevesinin kurulmasına yol açtı:
- Minimum sermaye gereksinimleri
- Açıklamanın piyasa disiplinini güçlendirmek ve sağlam bankacılık uygulamaları için bir araç olarak etkin kullanımı.
- Bir kurumun sermaye yeterliliğinin iç değerlendirme süreci ve gözden geçirilmesi.
Her iki düzenleme arasındaki temel fark, Basel II'nin düzenleyici sermaye oranlarını belirlemek için finansal kurumlar tarafından tutulan kredi riskini içermesidir.
Faydaları
- Anlaşmanın yürürlüğe girmesinden sonra, uluslararası alanda faaliyet gösteren bankalarda sermaye yeterlilik oranlarında önemli bir artış olmuş ve ulusal sermaye gereksinimlerindeki farklılıklardan kaynaklanan bir rekabetçi eşitsizlik kaynağını ortadan kaldırmıştır.
- Bankacılık sisteminin uluslararası istikrarının güçlendirilmesine yardımcı oldu.
- Ulusun başkentinin yönetimini artırdı.
- Başka bir BASEL setine göre nispeten daha basit bir yapıya sahiptir.
- Dünya çapında benimsendiği için piyasa katılımcılarının değerlendirmesi için bir mihenk taşı sağlar.
Sınırlamalar
- Piyasa değerinden çok kitap değerine vurgu yapar.
- Anlaşma, yeni finansal araçların ve risk azaltma tekniklerinin risklerini ve etkilerini yeterince değerlendiremedi.
- Basel I'in dayandığı sermaye yeterliliği sadece kredi riskine bağlıyken, piyasa ve operasyonel riskler gibi diğer tüm riskler analizin dışında tutulmuştur.
- Kredi riskini değerlendirirken farklı kredi notlarına ve kaliteye sahip borçlular arasında ayrım yapmaz.
