Risk Paritesi nedir?
Risk paritesi yaklaşımı, portföydeki çeşitli varlıklara yatırılan tutarın, menkul kıymetin portföye getirdiği risk miktarına göre belirlendiği ve nihai hedefin, her bir varlığın genel riske eşit şekilde katkıda bulunmasını sağlamak olduğu bir portföy oluşturma yöntemidir. portföyün.
Açıklama
Bir portföy oluştururken riske göre ayarlanmış getirilere bakarız, yatırımcının kısıtlamaları, getiri gereksinimi ve risk toleransını göz önünde bulundururuz. Bununla birlikte, risk paritesi yaklaşımında, bir varlığa yalnızca o kadar para tahsis etmekteyiz, bu da yatırımın riskini portföydeki diğer yatırımlarınkine eşit hale getirir ve Yatırımcı Politika Beyanı'nda belirtilen risk toleransını karşılar ( IPS)
Bazen bu yaklaşım, 'Risk prim paritesi' yöntemi olarak da bilinir ve savunucular, bu yaklaşımın, böyle bir portföyün Sharpe oranının, bu yaklaşımı takip etmeyen bir portföye kıyasla daha yüksek olduğuna inanırlar.
Risk Paritesi Nasıl Çalışır?
- Geleneksel olarak, yatırım portföyü yaklaşık% 60 hisse ve% 40 sabit getirili yatırımlardan oluşmaktadır. Bu nedenle, neredeyse% 90'a yakın olan maksimum risk hisse senedi yatırımından gelir ve getiri de öyle. Risk paritesi yaklaşımında, varlığın yüksek riskli, yüksek getiri profiline sahip olması durumunda, aynı varlığa yapılan yatırım biraz daha düşüktür ve daha fazla yatırım, düşük riskli kısa getiri profilleri ile satın alımlara gider.
- Genel amaç, Sharpe oranını maksimize etmektir, bu nedenle pay daha küçük olsa bile payda daha da küçüktür çünkü bu portföyün riskidir, bu nedenle genel Sharpe oranı daha yüksektir. Aşağıdaki akıllı sanat eserleri, portföyün daha riskli ve daha az riskli varlıklar arasında bir denge kurmak için risk paritesi yaklaşımında eğildiği yönü göstermektedir:
Risk Paritesi Portföyü Örneği
Bir örnekle anlayalım.
Basit bir iki varlık portföyü alıp, risk paritesi yaklaşımının geleneksel portföyden daha iyi bir Sharpe oranı verebileceğini göstermek için birkaç hesaplama yapabiliriz:
Çözüm:
Geleneksel Portföy için
Portföy Getirisi
- Portföy Getiri Formülü = ağırlıklı getiri ortalaması = 0,60 x% 18 + 0,40 x% 8 = % 14
Portföy Standart Sapması
- Rho sembolü, iki varlık arasındaki korelasyon katsayısıdır.
Portföy Standart sapması =
= % 14.107
Risk Katkısı = Varlık Ağırlığı * Varlığın Standart Sapması
- Stok Riski katkısı = 0,60 x 22 =% 13,2
- Tahvil Riski katkısı = 0.40x 6 =% 2.4
Risk Paritesi Portföyü İçin
Portföy Getirisi
- Portföy Getirisi = 0.2143 x% 18 +0.7857 x% 8 = % 10
Portföy Standart Sapması
= % 67
Risk Katkısı = Varlık Ağırlığı * Varlığın Standart Sapması
- Stok Risk Katkısı = 0,2143 x 22 = % 4,71
- Tahvil Risk Katkısı = 0,7857 x 6 = % 4,71
Dolayısıyla, risk paritesi yaklaşımının daha düşük portföy getirisi olsa bile daha yüksek bir Sharpe oranına sahip olduğunu görebiliriz
Faydaları
- Çeşitlendirme: Risk Paritesi yaklaşımında yatırımın daha küçük bir kısmı hisse senedi, tahvil, emtia, hazine enflasyonu korumalı menkul kıymetler, risksiz varlıklar vb. Gibi her türlü varlığa yapılır. Bu, borsa performansının düşük olduğu zamanlarda bile iyi bir getiri şansını artırır. Bu nedenle, bu tür ilk portföy 'Tüm hava durumu' fonu olarak biliniyordu ve 1996'da başlatıldı.
- Düşük maliyet: Bu tür portföyler daha az aktif bir şekilde yönetilir ve bu nedenle pasif bir getiri elde eder. Ücret yapısı daha düşüktür; bu nedenle, ağır yatırım yönetimi ücretlerini karşılayamayanlar bu tür portföyleri tercih ediyor. Müşteri çoğunlukla güvenli dönüş arayanlardan ve bu nedenle emekliler gibi daha düşük risk toleransından oluşur.
- Durgunlukta Daha Güvenli: Ekonomi durgun dalgalı rüzgarlarla karşı karşıya kaldığında, bu tür portföyler, hisse senetlerine ve diğer daha riskli varlıklara yoğun şekilde yatırım yapılan geleneksel bir portföyden daha iyi dayanabilir. Bu tür fonların değer kaybetme şansı daha düşüktür, çünkü çeşitlendirilmiş havuz geri dönüşe bir tampon sağlayabilir ve çok fazla düşmesini önleyebilir. 2007 mali krizi sırasında ve birkaç yıl boyunca bu portföy, hisse senedi ağırlıklı portföylere kıyasla daha iyi performans gösterdi.
Sınırlama
Bu yaklaşımın muhalifleri, parıltıların hepsinin altın olmadığına işaret ediyor; risk daha düşük olsa bile ortadan kalkmadığını söylüyorlar:
- Piyasa zamanlama riski: Risk Paritesi portföyleri, yatırım yapılan varlığın riski veya oynaklığı her zaman sabit kalmayabileceğinden piyasa zamanlaması riskiyle karşı karşıyadır. Bu nedenle, riskin belirlenen limitlerin ötesine geçmesi ve portföy yöneticisinin yatırımı hemen çekememesi söz konusu olabilir.
- İzleme: Daha geleneksel bir portföy durumunda olduğu kadar aktif yönetim gerekmese bile, yeniden dengeleme ve izlemeye hala ihtiyaç vardır. Bu nedenle, bu tür portföylerin maliyetleri, neredeyse ihmal edilebilir portföy yönetimi gerektiren tamamen pasif portföylerden bile daha yüksektir.
- Kaldıraç: Geleneksel portföy yönetimine kıyasla benzer bir getiri elde etmek için daha fazla kaldıraç gerekir. Ancak, daha düşük risk oluşturmak bir değiş tokuştur ve bu nedenle seçim yapmak yatırımcıya kalmıştır.
- Nakit için daha yüksek tahsis: Artan kaldıraç ihtiyacı, kaldıraç sağlayıcılarına yapılan periyodik ödemeleri karşılamak ve marj çağrılarını karşılamak için daha fazla nakit gerektirir. Bu bir sınırlamadır çünkü nakit veya neredeyse nakit menkul kıymetler çok az getiri sağlar veya hiç kazanmaz.
Sonuç
Bu nedenle, Risk paritesi yaklaşımının, sermayenin çeşitli varlıklar arasında paylaştırıldığı, böylece her bir varlığın risk katkısının eşit olduğu bir portföy yönetimi tekniği olduğunu söyleyebiliriz ve bu nedenle bu yaklaşım böyle adlandırılır.
Bu yaklaşımın daha yüksek bir Sharpe oranına yol açtığı ve bunun da daha yüksek riske uyarlanmış getiri anlamına geldiği savunulmaktadır; ancak, böyle bir tahsisin gerçekleştirilmesinde kaldıraç kullanılması aşırı nakit bileşenine yol açabilir. Ve mutlak getiri daha düşüktür. Bu nedenle yatırımcının net olması gerekir ki, geri dönüşü reddediyorsa, bunu daha az riskli bir portföye sahip olmak için yapıyor ve bu yaklaşımı kabul ediyor.
